సమరయ స్త్రీ

(యం. దేవదాసు అయ్యగారి ఉపదేశములు)

తండ్రి: పగీ. 4:12-15; కుమార: యోహాను. 4:1-45; పరిశు: 2కొరిం. 3:17-18.

సమరయులు అనగా షోమ్రోను పరిసర ప్రాంతములయందు నివసించువారు. వీరు పాత నిబంధనలోని ఇశ్రాయేలు 10 గోత్రములకు సంబంధించినవారు. కాల క్రమేణా వీరు తమ భక్తిని, మత నిష్టను విడిచిపెట్టి అన్యులతో కలసికొనుటనుబట్టి, యూదా గోత్రీకులు (అనగా నేటికి యూదులుగా ఉన్నవారు) వీరిని తమలో కలవనివ్వక, దూరముగా ఉంచిరి. గనుక ఈ సమరయులు ద్వేషింపబడినవారని వారి మాటలవలననే తెలియుచున్నది. క్రీస్తుప్రభువు నూతి దగ్గరకు వచ్చినపుడు, ఈ సమరయులకు చెందిన ఒక స్త్రీతో మాట్లాడి ఆమెను రక్షించెను. క్రీస్తుప్రభువు సువార్త వలవేసి ఈమెను రక్షణలోనికి తెచ్చెను.


ఉదా:- పావురములను పెంచువాడు అడవి పావురములను పట్టుకొనుటకు ప్రయత్నించుచుండును. ఒకవేళ ఆ పావురము అతనికి మైదానములో కనబడిన పారిపోవును. కొట్టిన యెడల చచ్చును. గనుక అతడు ముందు గింజలు చల్లును. ఆ గింజలు తిని ఆ అడవి పావురము పారిపోవును. అతడు మరల చల్లును. ఆ అడవి పావురము తిని మరలా ఎగిరిపోవును. అయినను అతడు మరల గింజలు చల్లును. ఆ తరువాత వాటికి అలవాటుపడి, భయము తగ్గిన తరువాత నెమ్మదిగా పెంపుడు పావురములగును.


యూదయ, గలిలయ మధ్య సమరయ గలదు. యూదయలోనివారు ఆయనను హింసించిరి. యూదులు, సమరయకు వెళ్ళరు. చుట్టు తిరిగి వెళ్లుదురు. క్రీస్తుప్రభువు సమరయలో సుకారు అను ఊరు వెలుపలకు వెళ్ళి, అక్కడ నూతి దగ్గర కూర్చుండెను. ఊరు వెలుపల బావి తవ్వించుట వారి ఆచారము. ఆ సమయములో శిష్యులు రొట్టెల కొరకు వెళ్ళిరి. ఆ స్త్రీ నీళ్ళకు వచ్చెను. ఆమె చరిత్ర క్రీస్తు ప్రభువు చెప్పిన మాటలలో ఉన్నది. ఈయన నీళ్ళు అడిగెను గాని ఆమె ఇయ్యలేదు. క్రీస్తు ప్రభువు జీవజలమును గురించి, ఆరాధన గురించి చెప్పెను. ఈ కథ చిన్న మాటలలో పూర్తిగా చెప్పవలెను. ఆమె బ్రతుకు మంచిది కాదు, ఆమె చెడిపోయిన స్త్రీ ఆమె బ్రతుకు అడవి బ్రతుకు. ఆమె ఆత్మను అడవిపావురముతో పోల్చవచ్చును. ఈ అడవి పావురమును శుద్ధి చేయుటకు పరిశద్ధాత్మ పావురము వచ్చెను. ఈ అడవిపావురమును గ్రామపావురమును చేయవలెను, పెంపుడు పావురమును చేయవలెను. ఈ పావురమును పట్టుకొనుటకు క్రీస్తు ప్రయత్నించెను. ఈ పావురము దొరకని పావురము. ఇది పారిపోవునది, తప్పించుకొనునది, బిడియముగల పావురము గనుక క్రీస్తు ప్రభువే ఆమెను పలకరించెను. క్రీస్తుప్రభువు నీళ్లకు వచ్చెను, ఆమెకూడ నీళ్లకు వచ్చెను గనుక క్రీస్తుప్రభువే మాట్లాడుట సబబుగానేయున్నది. ఆమెను ఏమి అడిగిన సబబుగానుండును! అందుకే ఆయన నీళ్ళిమ్ము అమ్మా! అని అడిగెను. ఎంత తప్పు! యూదులు ఆలాగున అడుగరు. పరిచయము చేసికొనుటకు క్రీస్తువభువు అట్లు అడిగెను. అమ్మా! అనుటయే పావురమునకు మొదటిసారి గింజలు చల్లుట. అప్పుడామె నీవు యూదుడవు. నేను సమరయురాలనని చెప్పి పారిపోయెను. ఆమె వంశద్వేషము ఎత్తెను. క్రీస్తుప్రభువు విసుగుకొనలేదు. ఆమెను రక్షింపనుద్దేశము క్రీస్తుప్రభువు కలిగియుండెను. రెండు స్థలములకు ఆ పావురము పారిపోయెను. అనగా

మరలా ప్రభువు ఆ పావురమునకు గింజలు వేసెను. రెండు సంగతులు చూపించెను.

"నీవే నన్ను అడుగుదువు. నేను జీవజలమును ఇచ్చెదనని" చెప్పెను. అప్పుడామె నిలువబడెను. ఆమె ఆత్మ ఈ రెండింటిని ఆలోచించుచుండెను. జీవజలము అనగానేమి అని ఆమె ఆలోచించుట మొదలుపెట్టెను. ప్రభువు ఆ పావురమునకు బోధ గింజలు వేయచుండెను. జీవజలము గురించి ఎప్పుడు ఆమె వినలేదు. మొదటి పర్యాయము ప్రభువు చెప్పుచుండెను. ఇప్పటివరకు ఎవరికి అది అర్ధము కాలేదు. మరలా ఆమె చేద దగ్గరకు, లోతు బావి దగ్గరకు పారిపోయెను. అనగా యేసుప్రభువు పరలోక సంభాషణ మొదలుపెట్టగానే ఆమె లోక సంభాషణకు పారిపోయెను. ప్రభువు ఆమెపోయిన స్థలమునకు వెళ్ళి తగిన జవాబు చెప్పి ఆ పావురము ఆకర్షించుకొనెను.


ఇంకను ఆమె యాకోబు, పశువులు, కుమారులు అనగా, ఎక్కడికో మోషేముందున్న యాకోబు దగ్గరకు పారిపోయెను. 'యాకోబు గొప్పవాడు, నీవు అంతకన్న తక్కువవాడవని' ప్రభువుతో ఆమె అనెను. యూదులు సమరయులను తక్కువగా నెంచిరి. అయితే, ఆమె ఇక్కడ ప్రభువును యాకోబుకంటె తక్కువవాడని చెప్పెను. అయినను 'మన' అనుటద్వారా, ఆమె కొంచెము బంధుత్వము కలిగించుకొనెను. 'మన తండ్రి యాకోబు గనుక మనము సహోదరులము' అని బంధుత్వము కలిగించుకొనెను. నూతినిబట్టి యాకోబు వచ్చెను. అబ్రాహాము, ఇస్సాకు అని అనలేదు. పారిపోయిన ఆ పావురమునకు ప్రభువు మరలా గింజలు వేసెను. 'ఈ నీరు త్రాగువారికి మరలా దాహమగును. నేనిచ్చు నీరు త్రాగువారు మరలా దప్పిగొనరని' చెప్పి యాకోబుబావి నీరుకన్నా ప్రభువు ఇచ్చు జలము ఎక్కువని చెప్పెను. అప్పుడు ఆ నీరు కావలెనని ఆమెకు ఆశ కలిగెను. అదే ప్రభువు ఆ పావురమునకు వేసినమేత గనుక ఆ అడవిపావురము దొరికినది. ఎవరునూ వినని మాటలు, ఆ స్త్రీయొద్ద ప్రభువు చెప్పెను. ఈమె చాలా ధన్యురాలు.


యేసు - 'నేను ఇచ్చునది జీవజలము, నీటి బుగ్గ' అని చెప్పెను. ఆమెకు జీవజలము మీది ఆశ కలిగి అన్నిటిని మరచిపోయెను. ఆ స్త్రీ - "నేనింత దూరము రాకుండ, నాకు దప్పికకాకుండ ఆ నీళ్ళిమ్మనెను". ఆమె దృష్టి ఇంకను లౌకికముమీదనే ఉండెను. ఆ నీరు నాకు కావలెనని పావురము అనెను. అప్పుడాయన - “నీవు నాకు నీరు ఇవ్వలేదు” అనకుండ జీవజలము ఆమెకు ఇచ్చుటకు సిద్ధముగా నుండెను. ఆయన అడవిపావురమును ఈ లోకపు నీటినుండి జీవజలమువద్దకు లాగుచుండెను.


అడిగిన వెంటనే ప్రభువు ఆమెకు జీవజలమియ్యలేదు. ఆమెను దాహమునకిమ్మని ప్రభువు అడిగితే, ఆమె ఇచ్చినదా ఏమి? అట్లివ్వకుండ ప్రభువు ఆమెను తన పాపస్థితి దగ్గరకు ముందు నడిపించెను. పావురములను పెంచువారు, గూటినుండి వాటిని తోలివేసినట్లు ప్రభువు ఈ పావురమును తోలివేసెను. అప్పుడు ఆమెకు తన చెడ్డస్థితి జ్ఞాపకము వచ్చెను. మరలా ఆ పావురము పారిపోవుచుండెను. "పెనిమిటి లేడు" అని చెప్పుటవలన, పావురము ఆ చెడ్డ స్థితిని విడిచి పెట్టునట్లు చేయవలెనని ప్రభువు ఆమెను ఆ స్థలమునకు నడిపించెను. గాని ఆ పావురము పాపస్థితిని విడిచిపెట్టుటకు ఇష్టములేక మరియొక చోటికి పారిపోయెను. ప్రభువు తోలిన స్థలము విడచి ఇంకొక స్థలములోనికి పారిపోయెను. చివరికి ప్రభువు తోలిన స్థలమునకు వచ్చెను. ఆయన సహవాసములో, ఆయన పెంపకములో స్థిరపడెను. ఈలాగు ఆయన పెంపుడు పావురములుగా స్థిరపడి, మహిమ మేఘమెక్కు ధన్యత చదువరులకు కలుగునుగాక. ఆమేన్.