లెంటులోని పదకొండవ దినము – సోమవారము

1తిమోతి 2:5-6; హెబ్రి 2:14-18; 5:7-10.

ప్రార్ధన:- పరిశుద్ధాత్మవైన తండ్రీ! మమ్మును నడిపించుము. ఆమేన్.

దీవెన: సిలువ ధ్యానము కొరకు ఆశించిచున్న వారలారా! సిలువ ధ్యానము విలువ ధ్యానమై యున్నది. అట్టి సిలువ ధ్యానము మనలో నిలువ ఉండే ధ్యానమై ఉండునుగాక !

దేవుడు దేవుడుగానే ఉంటే, కనబడకుండ ఉంటే; కేవలము ఆయనవల్ల కలిగే మేళ్ళ వల్లనే మనము సంతుష్టిపడము. కాబట్టి ఆయన మనకు కనబడవలెను. ఆలాగు కనబడుటకు నిరాకారుడైన దేవుడు ఏలాగు కనబడగలడు? మనిషి చాలా చిక్కులలో ఉన్నాడు. గనుక మనకొరకై కనబడుటకై ఆయన మనిషైనాడు.

ఉదా:- ఒక కుటుంబములో కుమారుడు అమెరికా వెళ్ళి ఐదు సంవత్సరములకు ఉత్తరములు వ్రాస్తూ, వస్తానని చెప్పుచూ కాలము గడిపితే తల్లిదండ్రులకు సంతుష్టి ఉండునా? ఉండదు. కొడుకు రావలెను. ఆలాగే దేవుడు పరలోకములో ఉండి, మనకు కనబడకుండా ఎన్ని మేళ్లు చేస్తేమట్టుకు మనకు సంతుష్టి కలుగునా? దేవుడు మనిషిగా వస్తే, అప్పుడు మనకు సంతుష్టి కలుగును. దేవుడు వస్తే మంచిదే గాని ఆయన మనకు కనబడకపోతే వచ్చిన ప్రయోజనమేమి? ఏమి ప్రయోజనము లేదు. దర్శనములో కనబడితే, అప్పుడైనా అది ఆయన ఆకారముతో కాదు. ఆయన మన స్వరూపముతో కనబడితే కావాలి గాని ఆయన ఆకారము కాదు. మనలను సంతుష్టి పరచవలెనంటే మన ఆకారములో, మన శరీరముతో, మనవలె, కేవలము మనవలె వచ్చి కనబడితే అప్పుడు సంతుష్టి. అయితే నాటకములో పురుషులు స్త్రీ వేషము ధరించుకొని వస్తారు. ఎంత స్త్రీ వేషము వేసికొన్నను, చూచేవారు స్త్రీ అనుకొనరు. ఎందుకంటే అది వేషము, నిజ స్వరూపము కాదు.

ఒక బ్రాహ్మణుడు- 'బ్రహ్మ, విష్ణు, మహేశ్వరులు ఆ ముగ్గురిలో విష్ణువు జగన్మోహిని వేషము వేసికొన్నాడు. నాటకములో వేసికొనే వేషము వంటిదికాదు. ఆయన(విష్ణువు) కేవలము స్త్రీ అయిపొయినాడు' అని అన్నాడు. అదే మన సిద్ధాంతము కూడా. దేవుడు దేవుడుగా భూలోకమునకు రాలేదు కేవలము మనిషిగా వచ్చినాడు. తాను ఎంత మనిషిగా వచ్చినప్పటికినీ తాను దేవుడనే జ్ఞప్తి ఉన్నది. బైబిలులో ఒక కధ ఉన్నది. బబులోను దేశపు రాజు మృగమైపోయాడు. శాపమువల్ల మృగమై అడవి జంతువులలో ఉన్నాడు. గాని తాను రాజు అనియు, మనిషి అనియు మరచిపోలేదు. అది జ్ఞాపకమున్నది. అయ్యో! నేను మనిషిని, జంతువునైపోతినే! అనే చింత ఉన్నది. దేవుడు ఆ జంతు రూపము తీసివేసి మనిషి రూపము ఇస్తే ఎంత సంతోషము! ఇది దానియేలు గ్రంధములో 4:32-33 గలదు.

మనిషి మృగమగుట భయంకరము. ఆలాగే దేవుడు మనిషి అగుట ఎంతో భయంకరము. ఎంతో కష్టము! దేవుడు మన నిమిత్తము యేసుప్రభువు అనే మనిషి అయినాడు. మనలో ఈ వరండామీద ఉన్నవారిలో ఎవరైనా ఒకరు అడవి మృగము అయిపోయి నక్కలా మారి, మరలా మనిషిగా వస్తే, ఇక్కడకు వస్తే (ఆ వచ్చిన మనిషి నక్కకు లేక నక్క మనిషికి ఎంత సంతోషము!). గనుక అనాది దేవుడు, ఆకారములేని దేవుడు, 'పుట్టుక మరణమున్న మనిషిగా' మారిపోవుట ఎంత కష్టము! నెబుకద్నెజరు అడవిలో గడ్డిమేసేటప్పుడు అతనికెంత కష్టమో ఊహించలేము. ఇది మన స్వంత అభిప్రాయమునకు పనికిరాక పోవచ్చును అనగా అందక పోవచ్చును.

యేసుప్రభువు సిలువమీద కష్టాలు అనుభవించుటకంటే, ఆయన అసలు మనిషి అగుటయే గొప్ప సిలువ(శ్రమ).తాను దేవుడై ఉండక, తాను కలుగజేసిన స్త్రీగర్భములో మనిషై ఉండడము అంతకంటే చావు ఇంకొకటి ఉన్నదా? అంతకంటే సిలువ ఇంకొకటి ఉన్నదా? గ్రహించుకొనండి. మన నిమిత్తమై మన మనిషైనాడు. ఒక ప్రయాణస్ధుడు యెరూషలేమునుండి బేతనియ వెళ్లుచున్నప్పుడు, 'అయ్యో! నేను ఒంటరిగా అయిపోయాను, చీకటిపడ్డది' అని అనుకొనేటప్పుడు, భయపడేటప్పుడు, ఎదుట బేతనియకు వెళ్లుచున్న యేసు ప్రభువు కనబడితే, 'ఎవరో మనిషి వెళ్లు చున్నాడు!' అని ధైర్యము తెచ్చుకొంటాడు. అయితే దేవుడు వెళ్లు చున్నాడని తెలిస్తే భయపడిపోతాడు. అక్కడే ఆగిపోతాడు, దాగుకొంటాడు. అయితే మనిషి గనుక ఆయన లోపల ఎంత దేవుడైననూ, మనిషిగానే ఉన్నాడు గనుక నిర్భయముగా దగ్గరకు వెళ్లగలడు. మరియొక బాటసారి దగ్గరకు వస్తున్న ఆ బాటసారితో ఆయన దేవుడు సుమీ! అన్నప్పటికిని ఇతనికి భయములేదు. ఎందుకంటే యేసుక్రీస్తు మనిషిగా కనబడుచున్నాడు గనుక భయములేదు.

మనిషికైతే సంతోషమే గాని క్రీస్తుకైతే దైవత్వము విడిచి మనిషైనాడు గనుక ఆయనకు ఏమీ సంతోషము! ఒక మనిషి నక్కైన యెడల అతనికి ఏమి సంతోషము? కాబట్టి క్రీస్తు నరావతారిగా ఉండడమే జీవితమంతా గొప్ప సిలువ. క్రీస్తు గర్భములో ప్రవేశించినది మొదలు కల్వరిమీద సిలువమీదికి వెళ్లేవరకు అంతా సిలువే. కర్రమీద ఉన్నప్పుడు మాత్రమే సిలువకాదు. జీవితమంతా ఆయనకు సిలువే. మన నిమిత్తమై అంత మట్టుకు ఆయన తగ్గించుకొన్నాడు గనుక మనము ఆయనకు ఎంతగా వందనములు ఆచరించవలెను! (1తిమోతి 2:5).

'క్రీస్తు యేసు అను నరుడు' అని ఉన్నది గాని 'క్రీస్తు యేసు అను దేవుడు' అనిలేదు. గనుక ఆయన అవతారము వేషముకాదు గాని కేవలము నరుడే.

ఒకప్పుడు జరిగిన సంగతి మీకు చెప్పుదును. అదేదనగా ఇద్దరు క్రైస్తవ రోగులు యేసుక్రీస్తు యొక్క శరీరమును తలంచుకొని, ఒకడు ఈ ప్రక్కను ఉండి క్రీస్తు కేవలము మనుష్యుడేనని వాదించెను. ఇంకొకడు ఆ ప్రక్కను ఉండి నీవు పొరబడుచున్నావు ఆయన మనిషేగాని దేవుడు కూడా అయియున్నాడు అని వాదించెను. ఆ వాదము మిగుల మగ్గిపోయెను. అప్పుడు అతడు ఆ ప్రక్కనుండి, ఇతడు ఈ ప్రక్కనుండి గుద్దుకున్నారు. ఏమి ప్రయోజనము! వాదమువల్ల ఏమి వస్తుంది? వాదమువల్ల బుద్దిరాదు గాని, గుద్దులాట వస్తుంది గనుక ఉన్నది ఉన్నట్టుగా నమ్మవలెను. అంతరంగమున కూడా నమ్మవలెను.

ఇప్పుడు మనమున్నాము. మన శరీరము కనబడుచున్నది. గాని మన ఊపిరి కనబడుచున్నదా? అయినను రెండును నమ్ముచున్నాము. ఆలాగే క్రీస్తు దేవుడనియు, మనిషి అనియు రెండూను నమ్మవలెను కాని ఆయన మనిషిగా మారడము ఆయనకు సిలువ. కాని మనకు సిలువ కాదు. ఆ సిలువను మనము గౌరవించితే మనకు విలువయున్నది. ఎందుచేతనంటే ఆయన మనిషి అవడము అవమానము పొందడమే. ఆయన శ్రమలు అనుభవించడము, సిలువమీద మరణము పొందడము మనకు విలువ.

పాట: కులగోత్రముల బుద్ది కుటిలంబు దెగెరా - బలవత్పిశాచ శృంఖలము విరిగెనురా - సిలువమోసినవాని మా యేసుక్రీస్తని మరుగు గల్గెనునురా.

క్రీస్తు సిలువను బడితే ఆయన శరీరమునకు నష్టముగాని పిశాచికేమి నష్టము? శృంఖలము అనగా(పాపపు) సంకెళ్లు వదలిపోయి సైతానుకు సిలువ అయినది. అయ్యగారు ఒక పేపరు వేసిరి. పైన ప్రభువు సిలువ అయితే క్రింద సైతాను సిలువ. గనుక ప్రభువుకు సిలువ కాదు. పిశాచికే సిలువ. ఉదా: మోషే అరణ్యములో ఇత్తడి సర్పమును స్ధంభముమీద నెత్తెను. ఆ ఇత్తడి సర్పమే పిశాచి. ఆ పిశాచికే సిలువ. మనమందరము యేసుక్రీస్తుకే సిలువ అంటున్నాము గాని, ఆ సిలువ క్రింద సైతానుకు సిలువ. సాతాను మీ పాదముల క్రింద శీఘ్రముగా చితుక త్రొక్కిస్తాను(రోమా 16:20)అని బైబిలులో ఉన్నది గదా!

యేసుప్రభువు సిలువమీద ఉండగా ఆయన పాదములక్రింద సైతానును త్రొక్కివేసినాడు గదా! ఆలాగే మనచేత కూడా త్రొక్కిస్తాడు. సైతాను వల్ల, సైతాను దూతల వల్ల, సైతాను మనుష్యులవల్ల బాధలు పడుచున్నవారలారా! మీ మీదికి గొప్ప ఆదరణ కలిగించునుగాక!

సిలువమీద నున్న క్రీస్తుయొక్క పని:

1) శత్రువులు తనకు హాని చేస్తున్నప్పటికిని, ప్రభువు వారిని క్షమించుటకు కోరినాడు ఇది మనుష్యుని లక్షణమునకు విరుద్ధము. మనుష్యులు తమ్మును హింసించువారిని హింసింపుమని కోరుదురు గాని క్షమించమని కోరరు. అయితే క్రీస్తు తన విరోధులను క్షమించెను.

2) క్రీస్తు శ్రమపడుచున్నను, దొంగను పరదైసుకు తీసికొని వెళ్లెను. గనుక రక్షించే పనిమీద ఆయన వచ్చినాడు. గనుక శ్రమలోనున్నను రక్షించే పనిమానలేదు.

3) యోహానునకు తన తల్లిని అప్పగించెను. ఆయన దేవుడైప్పటికిని, ఈ లోక మనుష్యులతో బంధుత్వము కలిగించుకొన్నాడు గనుక ఆ బంధుత్వము చివరి వరకు పోగొట్టుకొనలేదు.

4) వారు ఆయనను చేతులలో మేకులతో కొట్టినారు. అయినప్పటికి ఆయన రండు చేతులు చాపి లోకమును దీవించుట మానలేదు.ఆయన చేతులు చూడగా లోకమును దీవించుచున్నట్లు అగుపడును.

5) ఆయన వేదనలో ఉన్నప్పటికిని ఏడ్చే స్త్రీలను ఓదార్చినాడు. బాగా ఉన్నవారు ఓదర్చుదురుగాని వేదనలో ఉన్నవారు లోకములో ఎక్కడ ఎవరినీ ఓదార్చరు. ఆయన ప్రక్కలో బల్లెపు పోటు పొడిచినప్పటికిని, పెండ్లి కుమార్తె సంఘమును తన ప్రక్కకు చేర్చుకొనినాడు. ఈలాగు శ్రమల కౌగిలిలోనికి చేరి, ఆయన అంతరంగమును ఆనందింపజేయు ధన్యత నేటి దినమున ప్రభువు మీకు దయచేయునుగాక. ఆమేన్.

కీర్తన: "నరరూపు ఘోర - నరకుల రారమ్మని - దురతము బాపు దొడ్డ - దొరయౌ మరియా వరపుత్రుడు = క మరు దగు క-ల్వరి గిరి దరి కరి - గి రయంబున ప్రభు - కరుణను గనరే" ||వినరే యో||